Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Το βαρετό της αθανασίας

Η ταινία "Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα"είναι βασισμένη στο ομότιτλο μπεστ σέλερ του βραβευμένου Ελβετού συγγραφέα, Πασκάλ Μερσιέ, που αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα γερμανόφωνα μυθιστορήματα των τελευταίων ετών.

Μια γυναίκα που αποπειράται να αυτοκτονήσει ένα κρύο πρωινό στη Βέρνη, το βιβλίο ενός Πορτογάλου συγγραφέα μέσα στο παλτό της κι ένα εισιτήριο τρένου για τη Λισαβόνα κρυμμένο μέσα στις σελίδες του ανατρέπουν ολοκληρωτικά τη συμβατή καθημερινότητα του καθηγητή Λατινικών, Ράιμουντ Γκρεγκόριους (Τζέρεμι Άιρονς). Χωρίς κι ο ίδιος σχεδόν να το συνειδητοποιήσει, βρίσκεται απρόσμενα στη Λισαβόνα να αναζητά τα ίχνη ενός Πορτογάλου γιατρού και συγγραφέα, του Αμαντέου ντε Πράντο.

Στο απόσπασμα που ακολουθεί, παρακολουθούμε τον ντε Πράντο στην τελετή αποφοίτησης του να μιλά, μεταξύ των άλλων, για το Θεό, την αθανασία και το θάνατο:

Όντας πανταχού παρών, ο Θεός μας παρακολουθεί μέρα-νύχτα. Καταγράφει τις πράξεις και τις σκέψεις μας. Αλλά τι είναι ο άνθρωπος χωρίς μυστικό; Χωρίς σκέψεις και επιθυμίες που μόνο αυτός γνωρίζει;

Ο Κύριος και Θεός μας δε σκέφτεται ότι κλέβει την ψυχή μας με την αχαλίνωτη περιέργειά Του, μια ψυχή που θα’ πρεπε να είναι αθάνατη;

Αλλά σοβαρά τώρα, ποιος θα ήθελε να είναι αθάνατος; Τι βαρετό είναι να ξέρει ότι αυτό που γίνεται σήμερα, αυτό το μήνα, αυτό το έτος, δεν έχει σημασία; Τίποτα δε θα είχε σημασία.

Κανείς εδώ δεν ξέρει πως θα ήταν να ζεις αιώνια. Και είναι ευλογία που δε θα το μάθουμε ποτέ. Για ένα πράγμα μπορώ να σας βεβαιώσω. Θα ήταν κόλαση αυτός ο αιώνιος παράδεισος της αθανασίας. Ο θάνατος και μόνο ο θάνατος, δίνει στην κάθε στιγμή την ομορφιά και τη φρίκη. Μόνο μέσω του θανάτου, είναι ζωντανός ο χρόνος. Γιατί δεν το γνωρίζει αυτό ο Θεός; Γιατί μας απειλεί με μια αιωνιότητα που μπορεί να είναι μόνο αφόρητα ερημική;







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου