Υπάρχουν δυο τρόποι για να ηγηθεί
κανείς ενός οργανισμού: μέσω της ισχύος ή του εξαναγκασμού.
Ο πρώτος οδηγεί τον ηγέτη συντομότερα
στην επίτευξη των στόχων του – αλλά είναι πολύ δυσκολότερος. Γι’ αυτόν τον λόγο, πολλοί ηγέτες καταφεύγουν στον
εξαναγκασμό.
Ισχύς είναι η ικανότητα να παρακινείτε
τους άλλους να ενεργούν με τον τρόπο που θέλετε. Αγγίζετε την καρδιά και το μυαλό τους, και σας ακολουθούν επειδή το επιθυμούν.
Πραγματική ισχύς σημαίνει ότι η ομάδα γίνεται προέκταση της βούλησής σας. Αυτός είναι ο τελικός στόχος κάθε ηγέτη.
…
Αντίθετα,
εξαναγκασμός είναι η χρήση εξωτερικών
απειλών ή πίεσης για να ωθήσετε τους άλλους να δράσουν. Η ηγεσία μέσω της
άσκησης πίεσης έχει αμφίβολη αποτελεσματικότητα και δεν μπορεί να διατηρηθεί
μακροπρόθεσμα. Αν κάποιος συμμορφωθεί με μια συγκεκριμένη εντολή γιατί φοβάται
ότι θα χάσει τη δουλειά του, τότε δεν τον καθοδηγείτε, αλλά τον εξαναγκάζετε.
Στην πραγματικότητα αυτό είναι αυταρχισμός και είναι τόσο διαδεδομένος στον
σύγχρονο επιχειρηματικό κόσμο όσο και στην αρχαιότητα. Δεν πρόκειται για
πραγματική ηγεσία, αλλά αποτελεί την
ευκολότερη λύση στην οποία καταφεύγουν οι περισσότεροι.
Phillip Barlag, Ιούλιος
Καίσαρας: Η τέχνη της ηγεσίας
Εκδόσεις Διόπτρα, 2017 (σ. 21-22)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου