…
«Γιατί σπανίζουν οι ηγέτες που να μπορούν
να εμπνεύσουν τους συμπολίτες τους;». Υπάρχουν διάφοροι λόγοι γι’ αυτό το
παγκόσμιο έλλειμμα ουσιαστικής και αποτελεσματικής ηγετικής ικανότητας. Θα
επισημάνω δύο. Πρώτον, οι τεχνολογικές
εξελίξεις και, δεύτερον, το χάσμα
των γενεών.
Ας ξεκινήσουμε με τις τεχνολογικές εξελίξεις. Το 1965 ο Γκόρντον Μουρ, εκ των ιδρυτών της
Ιντελ, εισήγαγε τον νόμο του Μουρ, σύμφωνα με τον οποίο, η επεξεργαστική δύναμη
ενός μικροτσίπ θα διπλασιάζεται κάθε 18 με 24 μήνες. Βλέποντας τον τρόπο που
αντιμετωπίζουν τα σημερινά προβλήματα πολιτικοί αρχηγοί ανά τον κόσμο,
αναρωτιέται κανείς μήπως υπάρχει παρεμφερής πολιτικός νόμος. Με κάθε 100
εκατομμύρια νέους χρήστες των Facebook και Twitter μειώνεται η ηγετική
ικανότητα των πολιτικών αρχηγών…
Την
περασμένη βδομάδα άκουσα μια νέα έννοια στο Λονδίνο: Popularism, συνδυασμός δημοφιλίας και λαϊκισμού. Είναι η επικρατέστερη ιδεολογία της εποχής
μας. Η παρακολούθηση των δημοσκοπήσεων, η συνεχής ανάγνωση των blogs, των
posts στο Facebook και στο Twitter, όλα αυτά έχουν ωθήσει τους πολιτικούς να
ρητορεύουν με βάση αυτά που θέλει ο λαός, όχι αυτά που χρειάζεται. ...
Το χάσμα των γενεών είναι επίσης σημαντικό. Η γενιά των baby boomers, που
έζησε στη μεταπολεμική ευμάρεια κι έμαθε να δανείζεται και να ξοδεύει χρήματα,
κληρονόμησε τα σκήπτρα από τη γενιά του Πολέμου, που είχε μάθει να ζει υπό
σκληρές συνθήκες και να κοιτάζει το μέλλον επενδύοντας συνετά. …
Θα περίμενε κάποιος ότι έστω και ένας
πολιτικός ηγέτης σε όλο τον κόσμο θα άρπαζε την ευκαιρία και θα χρησιμοποιούσε
την αλήθεια ως εργαλείο ώστε να «στρατολογήσει» τους συμπατριώτες του ενάντια
στα προβλήματα. Να τους πει με
ειλικρίνεια πού βρίσκονται, τι μπορούν να καταφέρουν και πώς. Ο ηγέτης που θα το καταφέρει, θα έχει
αληθινούς φίλους και θαυμαστές, όχι μόνο διαδικτυακούς.
Διαβάστε όλο το άρθρο από την
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου