Δείτε πρώτα με πόση πρόνοια η Φύση, μάνα και πλάστης των
ανθρώπων φρόντισε να μη λείψει από κανένα το νοστίμισμα της τρέλας. Σύμφωνα με
τον ορισμό των στωικών, σοφία πα να πει ν’ αφήνεις να σε κυβερνά το λογικό· κι
αντίθετα, τρέλα, να παραδέρνεις μέσα στα πάθη. Ο Δίας, για να μην είναι η ζωή των ανθρώπων θλιβερή κι ανούσια, τους
έδωσε πολλά πάθη και λίγο λογικό …
Έπειτα, στο λογικό μονάχο έβαλε, αντικρύ δύο έξαλλους τύραννους:
το θυμό, που βαστά το κάστρο του στήθους με την πηγή της ίδιας της ζωής, δηλαδή
την καρδιά· και τον πόθο, που το κράτος του απλώνεται ως και κάτω απ’ τ’
αποκοίλι. Τώρα, τι μπορεί να κάνει το λογικό αντικρύ σ’ αυτές τις δυό
αδελφωμένες εξουσίες, το βλέπουμε αρκετά στο καθημερινό φέρσιμο των ανθρώπων.
Μπορεί να κράζει μόνο τις προσταγές του χρέους ώσπου να βραχνιάσει. Μα είναι
σαν ανήμπορος βασιλιάς: του λένε «άμε να κρεμαστείς», οι βρισιές τους σκεπάζουν
τη φωνή του, ώσπου κι αυτός, μπαϊλντισμένος, παραδίνεται.
Έρασμος, Μωρίας εγκώμιον
(ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΗΡΙΔΑΝΟΣ, 1970,
σελ. 51-52)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου