Ως απάντηση στην εισβολή των μη πολιτικά ορθών ανεκδότων ήρθε μια νέα γενιά – ιστορίες οι οποίες αρχίζουν σαν τα παραδοσιακά,
σοβινιστικά ανέκδοτα περασμένων καιρών, αλλά με μια νέα εξέλιξη στην οποία
νικήτρια είναι η γυναίκα:
Δύο άντρες που εργάζονται ως ντίλερ στο καζίνο περιμένουν στο τραπέζι
με τα ζάρια και βαριούνται αφόρητα. Μια πολύ ελκυστική ξανθιά γυναίκα
καταφθάνει και στοιχηματίζει $20.000 σε μια μόνο ζαριά. Λέει: «Ελπίζω να μην
σας πειράζει, αλλά αισθάνομαι πιο τυχερή όταν είμαι τελείως γυμνή». Έτσι,
γδύνεται, ρίχνει τα ζάρια, και φωνάζει: «Έλα μωρό μου. Η μαμά χρειάζεται
καινούρια ρούχα!» Καθώς τα ζάρια σταματούν, αρχίζει να χοροπηδάει τσιρίζοντας:
«ΝΑΙ! ΝΑΙ! ΚΕΡΔΙΣΑ!» Αγκαλιάζει και τους δύο ντίλερ, παίρνει τα κέρδη της και
τα ρούχα της, και φεύγει γρήγορα.
Οι ντίλερ κοιτάζουν ο ένας τον άλλον αποσβολωμένοι. Τελικά, ο ένας από
τους δύο ρωτά: «Τι έφερε;» Ο άλλος απαντά: «Δεν ξέρω – νόμιζα ότι κοίταζες
εσύ».
Ηθικό δίδαγμα: Δεν είναι όλες οι ξανθιές χαζές, αλλά όλοι οι
άντρες είναι άντρες.
Να άλλο ένα παράδειγμα αυτού του νεοφεμινιστικού είδους:
Μέσα σε ένα αεροπλάνο μια ξανθιά κάθεται δίπλα σε ένα δικηγόρο. Ο
δικηγόρος προσπαθεί να την πείσει να παίξουν ένα παιχνίδι με το οποίο θα
διαπιστώσουν ποιος έχει περισσότερες γενικές γνώσεις. Στο τέλος, της λέει ότι
θα της προσφέρει πιθανότητες δέκα προς ένα. Κάθε φορά που εκείνος δε θα
γνωρίζει την απάντηση σε μια δική της ερώτηση, θα της πληρώνει πενήντα δολάρια.
Εκείνη συμφωνεί να παίξει, και ο άντρας τη ρωτά: «Ποια είναι η απόσταση
από τη γή στο πιο κοντινό άστρο;»
Η γυναίκα δε λέει τίποτα, απλά του δίνει ένα χαρτονόμισμα των πέντε
δολαρίων.
Εκείνη τον ρωτά: «Τι είναι εκείνο που ανεβαίνει ένα λόφο με τρία πόδια
και τον κατεβαίνει με τέσσερα πόδια;»
Σκέφτεται για αρκετή ώρα αλλά στο τέλος αναγκάζεται να ομολογήσει ότι
δεν έχει ιδέα. Της δίνει πενήντα δολάρια.
Η ξανθιά βάζει τα λεφτά στην τσάντα της χωρίς να κάνει κανένα σχόλιο.
Ο δικηγόρος λέει: «Για περίμενε. Ποια είναι η απάντηση στην ερώτησή
σου;»
Χωρίς να πει λέξει του δίνει πέντε δολάρια.
(ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΛΑΤΥΠΟΥΣ, 2008, σελ. 180-182)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου