Μια
πολιτική κρίση έχει τούτο το κοινό με ένα ερωτικό όργιο ή ένα υπέροχο μεθύσι:
ότι αυτοί που συμμετέχουν, αισθάνονται μεγάλη απόλαυση μολονότι ταυτόχρονα
γνωρίζουν ότι εκείνο που κάνουν είναι πολύ κακό. Ταυτόχρονα εξαντλούνται σε
τέτοιο σημείο, που όταν τελειώσει η φιέστα, είναι απίθανο να ξαναρχίσουν τα
ίδια αμέσως. Γρήγορα όμως, το γεγονός και μόνον ότι έχουν υποκύψει μια φορά
στον πειρασμό κάνει πολύ πιο ελκυστική την ιδέα να ξαναρχίσουν.
Γιατί πάντα κανείς συνέρχεται από τις καταχρήσεις του, και η ανάμνησή τους του γίνεται με τον καιρό όλο και πιο γλυκιά».
Γιατί πάντα κανείς συνέρχεται από τις καταχρήσεις του, και η ανάμνησή τους του γίνεται με τον καιρό όλο και πιο γλυκιά».
Από
το (μοναδικό) μυθιστόρημα που έγραψε ο ΤΖΩΝ ΚΕΝΝΕΘ ΓΚΑΛΜΠΡΕΙΘ – «Ο θρίαμβος» -
με βάση τις εμπειρίες του από την αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου