Το πλάσμα που σε αγαπά περισσότερο από ότι αγαπά τον εαυτό του

Αποχαιρετισμός στη Γλώσσα (Adieu au langage / Goodbye to Language) του Ζαν Λικ Γκοντάρ (2014): […] Πλημμυρισμένη με έναν χείμαρρο αναφορών, μουσικών, λογοτεχνικών, κινηματογραφικών και φιλοσοφικών, και εικόνες που μοιάζουν να ξεχειλίζουν κυριολεκτικά από την οθόνη, η 43η μεγάλου μήκους ταινία του κορυφαίου αυτού σκηνοθέτη είναι εν τέλει μια ερεθιστική επίθεση στο μυαλό και στις αισθήσεις, μια ωδή στην απόλυτη ελευθερία του μέσου και μια απερίγραπτη κινηματογραφική εμπειρία που πρέπει κανείς να βιώσει για να πιστέψει...

Η σχετική αναφορά στο σκύλο:

Κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί ελεύθερα, αν τα μάτια του ήταν κλειδωμένα, σε άλλα μάτια που τον παρακολουθούσαν. Μόλις κλειδώσουν τα βλέμματα, δεν υπάρχουν πλέον ακριβώς δύο.

Το να μείνεις μόνος είναι δύσκολο.

Δεν είναι τα ζώα που είναι τυφλά. Μα ο άνθρωπος, τυφλωμένος από τη συνείδηση, δεν είναι σε θέση να δει τον κόσμο.

Ότι είναι έξω, έγραψε ο Ρίλκε, μπορεί να γίνει γνωστό μόνο μέσω του βλέμματος ενός ζώου. 

Και ο Δαρβίνος, επικαλούμενος τον Buff, υποστηρίζει ότι ο σκύλος είναι το μόνο ζωντανό πλάσμα που σε αγαπά περισσότερο από ότι αγαπά τον εαυτό του.