Έχουμε κάθε λόγο να
ανησυχούμε. Σε όλη τη Δύση υπάρχουν ανατρεπτικές μειονότητες που,
εκμεταλλευόμενες τον ανθρωπισμό και την αίσθηση της δικαιοσύνης μας,
προετοιμάζουν εμπρηστικούς δαυλούς. Τίποτε
δεν μπορεί να σταματήσει την εξάπλωση των ιδεών τους, εκτός από την κριτική
σκέψη ενός απλού, διαυγούς και νοητικά σταθερού πληθυσμιακού στρώματος. Δεν
πρέπει όμως να υπερεκτιμήσουμε την πυκνότητα αυτού του στρώματος. Διαφέρει από
χώρα σε χώρα ανάλογα με την εθνική ιδιοσυγκρασία. Εξαρτάται επίσης από τη λαϊκή
παιδεία της κάθε χώρας και υπόκειται στις αρνητικές επιδράσεις
πολιτικοοικονομικών παραγόντων. Κρίνοντας από τα δημοψηφίσματα, θα μπορούσε κανείς με αισιόδοξους
υπολογισμούς να υποθέσει σαν ανώτατο όριο το 40% του εκλογικού σώματος.
Ακόμη και μια περισσότερο απαισιόδοξη άποψη δε θα ήταν αδικαιολόγητη, επειδή το χάρισμα της λογικής και κριτικής σκέψης
είναι ικανότητα πέρα από τις δυνατότητες του μέσου ανθρώπου. Όπου υπάρχει,
αποδείχνεται τόσο μεταβαλλόμενη και ασταθής, όσο περισσότερες είναι και οι
πολιτικές ομάδες. Όπου επικρατεί η μάζα,
η διεισδυτική σκέψη νεκρώνεται. Αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σε δογματική και
δεσποτική τυραννία, αν υποκύψει ποτέ η πολιτεία σε κάποια κατάσταση αδυναμίας.
Τα λογικά
επιχειρήματα συνοδεύονται από κάποια επιτυχία όσο η συναισθηματικότητα μιας
δεδομένης κατάστασης δεν υπερβαίνει το κρίσιμο σημείο. Αν η συγκινησιακή «θερμοκρασία» ξεπεράσει
αυτό το επίπεδο, η πιθανότητα της αποτελεσματικότητας της λογικής
ελαττώνεται και τη θέση της παίρνει η προπαγάνδα και οι χιμαιρικές
ονειροφαντασίες. Αυτό σημαίνει πως εκλύεται
ένα είδος συλλογικής καταληψίας που εξελίσσεται ραγδαία σε ψυχική επιδημία. Σε
μια τέτοια κατάσταση αναδύονται στην επιφάνεια όλα τα αντικοινωνικά στοιχεία.
Τέτοια άτομα δεν είναι καθόλου σπάνια φαινόμενα που απαντώνται μόνο σε φυλακές
και φρενοκομεία. Για κάθε εκδηλωμένη
περίπτωση φρενοβλάβειας, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, υπάρχουν δέκα τουλάχιστον λανθάνουσες
περιπτώσεις οι οποίες αν και σπάνια φτάνουν στο σημείο να εκδηλωθούν παρ'
όλη την επιφανειακή τους φυσικότητα επηρεάζονται από ασυνείδητες παθολογίες και
διεστραμμένους παράγοντες. […]. Σε μια κατάσταση «συλλογικής καταληψίας»
είναι οι ενδεδειγμένοι χαρακτήρες και συνεπώς μέσα της αισθάνονται οικεία. Από
προσωπική τους πείρα γνωρίζουν καλά τη γλώσσα αυτών των συνθηκών και ξέρουν πώς
να τις χειριστούν. Οι χιμαιρικές ιδέες
τους ενισχυμένες με τη φανατική μνησικακία αγγίζουν το συλλογικό παραλογισμό.
Εκεί υπάρχει πρόσφορο έδαφος για να εκφράσουν όλα αυτά τα κίνητρα και τις έχθρες
που βρίσκουν απήχηση και στους πλέον φυσιολογικούς ανθρώπους κάτω από το ένδυμα
της λογικής και της διορατικότητας. Για
αυτό το λόγο, παρ' όλη την ολιγαριθμία τους σε σχέση με το συνολικό πληθυσμό,
θεωρούνται επικίνδυνες πηγές μόλυνσης, επειδή ο λεγόμενος φυσιολογικός άνθρωπος
γνωρίζει πολύ λίγο τον εαυτό του.
Καρλ Γιουνγκ, Ο Ανεξερεύνητος Εαυτός
[Εκδόσεις
Ιάμβλιχος, 1988]
Πηγή:
Εποπτεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου