Η τέχνη του πολέμου

Το καλύτερο όπλο κατά του εχθρού είναι

ένας άλλος εχθρός

Φ. Νίτσε

Ο πόλεμος δεν είναι αποκλειστικότητα του πεδίου των συμβατικών μαχών, όπου ο ένας στρατός προσπαθεί να αποδεκατίσει τον άλλον. Κατά το θέλημα της εξουσίας για την οποία μιλούσε ο Νίτσε, ο αγώνας επεκτείνεται σε οποιονδήποτε χώρο παλεύουν οι άνθρωποι για μια ζώνη επιρροής.

Υπάρχουν αναμετρήσεις για την εξουσία σε κάθε ομάδα εργασίας και ακόμα και στους κόλπους ενός ζευγαριού όπου και τα δύο μέρη χρησιμοποιούν τα όπλα τους για να πετύχουν έναν ρόλο πιο βασικό. 

Στο βάθος, οι άνθρωποι είμαστε ζώα εδαφικά που προσπαθούμε να κυριαρχήσουμε στο περιβάλλον μας, ακόμα και στο συναισθηματικό. 

Καθώς δε βρίσκουμε πάντα έναν εχθρό για τον εχθρό που μας πολιορκεί, μερικές φορές χρειάζεται να ανατρέξουμε σε άλλες στρατηγικές. Γι’ αυτές τις περιπτώσεις, η πραγματεία που ισχύει για κάθε τύπο αγώνα είναι Η τέχνη του πολέμου του Σουν Τζου, η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα: 

«Γνώρισε τον εχθρό σου και γνώρισε και τον εαυτό σου, και σε εκατό μάχες ποτέ δεν θα κατατροπωθείς. Αν έχεις άγνοια του εχθρού σου αλλά γνωρίζεις τον εαυτό σου, οι ευκαιρίες σου κερδίσεις ή να χάσεις είναι ίσες. Αν έχεις άγνοια και του εχθρού σου και του εαυτού σου να είσαι βέβαιος ότι θα κατατροπώνεσαι σε κάθε μάχη».

Άλλαν Πέρσυ, Νίτσε: 99 Μαθήματα Καθημερινής Φιλοσοφίας

(ΠΑΤΑΚΗΣ, 2009, σελ. 57-58)