Η μέθοδος Τσίπρα

«Το ποντίκι που βρυχάται» είναι μια κωμωδία του 1959, με τον Πίτερ Σέλερς σε τρεις διαφορετικούς ρόλους. Μια μικρή χώρα, έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα και προκειμένου να τα λύσει αποφασίζει να κηρύξει πόλεμο εναντίον των ΗΠΑ, με σκοπό να χάσει τον πόλεμο και οι ΗΠΑ τότε να αναλάβουν τη σωτηρία και ανοικοδόμηση της. 

Ακολουθεί η χαρακτηριστική σκηνή από τη συνεδρίαση της Βουλής του κρατιδίου παρουσία της Βασίλισσας:

Αρχηγός Αντιπολίτευσης: Θα κηρύξουμε πτώχευση!

Πρωθυπουργός: Έχουμε ήδη πτωχεύσει … Ζούμε από τις οικονομίες μας.

Βασίλισσα: Αν ζούσε ο φτωχός Λεοπόλδος!

Πρωθυπουργός: Εξοχότατη, κύριοι … Η κατάσταση είναι απελπιστική. Βρισκόμαστε στο χείλος της καταστροφής. Μόνη λύσις ο πόλεμος! Θα κηρύξουμε πόλεμο στις ΗΠΑ!

Αρχηγός Αντιπολίτευσης: Μα δεν θα νικήσουμε!

Πρωθυπουργός: Θα κερδίσουμε την ειρήνη. Σκέφθηκα πολύ την κατάσταση κι είμαι σίγουρος ότι έχω δίκιο. Ας μη λησμονούμε ότι οι Αμερικανοί είναι παράξενος λαός. Άλλες χώρες δεν συγχωρούν, οι Αμερικανοί συγχωρούν τα πάντα. Δεν υπάρχει πιο επικερδής επιχείρηση για μια χώρα από το να κηρύξει πόλεμο στις ΗΠΑ και να ηττηθεί.

Βασίλισσα: Αληθώς.

Πρωθυπουργός: Μόλις ηττηθεί ο εχθρός, οι Αμερικανοί στέλνουν εξοπλισμό … και πληθώρα χρημάτων για την ανακούφιση των εχθρών τους. Με λίγα λόγια κύριοι, θα κηρύξουμε πόλεμο τη Δευτέρα … θα ηττηθούμε την Παρασκευή και θα γίνουμε πλούσιοι!

Βασίλισσα: Μα, είναι τίμιο, Μπούλη;

Πρωθυπουργός: Όχι ακριβώς. Αλλά είναι πολύ πρακτικό και αλάθευτο.