Λόγω επαγγέλματος, οι πολιτικοί παίκτες καταστρέφουν την αλήθεια για λόγους και με
μέσα που ποικίλουν ανάλογα με το είδος της εξουσίας τους.
Οι
μονοκράτορες έχοντας όλα τα μέσα
επικοινωνίας και εκφράσεως υπό τις άμεσες διαταγές τους, αποσιωπούν το παρόν και ξαναγράφουν το παρελθόν.
Οι
δημοκράτες, επειδή για καλή τους τύχη
έλκουν την επιρροή τους από την ικανότητα τους να πείθουν, αφιερώνουν τόση πολλή ενέργεια για να παρουσιάσουν τα γεγονότα ως
ευνοϊκά για τις προσπάθειες τους, ώστε
ξεσυνηθίζουν σιγά-σιγά να εξετάζουν την ουσία των θεμάτων. Η επιδεξιότητα
της συνηγορίας αναπληροί γι’ αυτούς τη γνώση της υποθέσεως.
Παρατηρούμε λοιπόν μερικές φορές στις ελεύθερες κοινωνίες δόλιες διορθώσεις του παρελθόντος που δεν προέρχονται, όπως στις υπόδουλες, από τη βάναυση λογοκρισία και την
απάτη του κράτους, αλλά από την ηρεμία,
την πειθώ με νόμιμα μέσα και την ελεύθερη διάδοση κάθε νοθευμένης εκδοχής ενός
εξ ολοκλήρου φανταστικού γεγονότος. Αυτή η εκδοχή, με τη δύναμη της επαναλήψεως,
παίρνει τη θέση της ανάμεσα στις ήδη υφιστάμενες ιδέες, ενσωματώνεται στο
πλήθος των διαφορετικών πεποιθήσεων και αποκτά τίτλο νομιμότητας, ώστε κανείς
σχεδόν δεν σκέπτεται να ελέγξει την προέλευσή της …
(ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΥΡΩΕΚΔΟΤΙΚΗ, 1984,
σελ. 290-291)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου