(ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ, Ιστοριών Β΄ 65)
Όσον χρόνο ήταν (ο Περικλής)
επικεφαλής της πόλεως, στον καιρό της ειρήνης, κυβερνούσε με τήρηση του μέτρου και τη διαφύλαξε με ασφάλεια, και
αυτή έγινε στις μέρες του μεγίστη· αλλά κι αφού ξέσπασε ο πόλεμος, φαίνεται ότι
και σχετικά με αυτόν προϋπολόγισε ορθά τη δύναμή της. […]
Αιτία δε ήταν ότι
εκείνος, καθώς είχε μεγάλη δύναμη,
έκγονη του προσωπικού του κύρους και της διανοητικής του ικανότητας, αλλά και
επειδή υπήρξε κατά γενικήν αναγνώριση αδωροδόκητος, κρατούσε τον λαό με
τρόπο ελεύθερο και δεν παρασυρόταν από αυτόν, αλλά μάλλον τον καθοδηγούσε,
γιατί δεν επεδίωκε με αθέμιτα μέσα ν’ αποκτήσει δύναμη και δεν έλεγε κάτι για να θωπεύσει τον δήμο, αλλά στηριγμένος στο
προσωπικό του κύρος αποτολμούσε και
αντιλογία προς αυτόν, έστω και μέχρι να τον εξοργίσει. Όποτε λοιπόν
αισθανόταν ότι αυτοί, με υπέρβαση του μέτρου, είχαν το θάρρος για κάτι αντίθετο
προς τις υπαγορεύσεις των καιρών, κατόρθωνε με το λόγο του να τους συνταράξει,
ώστε να φοβηθούν, και, αντίστροφα, όταν ήταν φοβισμένοι παράλογα, τους
μετέστρεφε προς το θάρρος. Και ήταν μεν κατ’ όνομα δημοκρατία, στην πράξη όμως
εξουσία του πρώτου ανδρός.
Οι μεταγενέστεροι, καθότι ήσαν ίσοι μάλλον ο ένας προς τον άλλον
και είχε ο καθένας την επιθυμία να γίνει πρώτος, ετράπησαν προς ενέργειες θωπευτικές των ορέξεων του λαού, έως και
να του παραχωρήσουν τον χειρισμό των δημόσιων ζητημάτων. Η συνέπεια ήταν και άλλα πολλά πολιτικά σφάλματα, ομόλογα προς το
μέγεθος της πόλεως και την ηγεμονία της, και η εκστρατεία στη Σικελία […] Και
μετά την πανωλεθρία στη Σικελία […] τότε μόνο υπέκυψαν, όταν οι ίδιοι συγκρούστηκαν μεταξύ τους για τις προσωπικές
τους διαφορές, και καταστράφηκαν.
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ: ΕΠΙΛΕΚΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
(ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ, 2004, σελ.
151-153)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου