Κων/νος Καραμανλής: η αυτοκαταστροφικότητα των Ελλήνων

[…] εμείς οι Έλληνες έχομεν την αδυναμία να λησμονούμε γρήγορα τους κινδύνους. Και να επιδιδώμεθα, πριν καλά-καλά περέλθουν, στην ικανοποίηση των κομματικών ή προσωπικών μας αδυναμιών. Έχομεν, επίσης, την κακήν συνήθεια, να καταστρέφωμε με τα ίδια μας τα χέρια, όσα με κόπους και θυσίες δημιουργήσαμε. Και το κάνουμε αυτό, όταν ακριβώς ευρισκόμεθα στα πρόθυρα της επιτυχίας. Την αδυναμίαν αυτήν ακριβώς συμβολίζει και ο μύθος του Σισύφου. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο μύθος αυτός είναι ελληνικός.

Την οδυνηρήν αυτήν αλήθεια την επιβεβαιώνει η μακρά μας ιστορία. Και θα μπορούσε κανείς να μνημονεύσει το 1920, το 1940 και, κατά έναν τρόπο, και το 1963. Όταν μετά την επανάσταση του 1821 ξεσπούσε ο εμφύλιος πόλεμος, ο Δεριγνύ έγραφε στην κυβέρνησή του: «Οι Έλληνες επιδίδονται στην αυτοκαταστροφή, όταν ακριβώς η τύχη τους μειδιάση».

15.11.74, Προεκλογικός Λόγος στην Αθήνα

v  

[…] Στην Ελλάδα συνετελέσθη ένα θαύμα πολιτικό, […] το οποίο υπήρξε έργον όλων μας –των Κομμάτων και του Λαού. Αλλά, το θαύμα αυτό ξύπνησε, όπως δεν έπρεπε να αναμένεται, το σαράκι της φυλής, την μανία δηλαδή να καταστρέφουμε εκείνα τα οποία με μόχθους και θυσίες δημιουργούμεν. Μανία που θυμίζει τον ψαρά του Σαίξπηρ, ο οποίος ευρών κάποτε στη θάλασσα ένα μαργαριτάρι και θαμπωθείς από την λάμψιν του το ξαναπέταξε στην θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι μη εκτιμώντες επαρκώς αυτό το οποίον μετά πολλάς σκληράς δοκιμασίας επετεύχθη εις τον Τόπον μας απειλούμεν να το πετάξουμε, μιμούμενοι τον ψαρά, στην θάλασσα. 

12.6.76, Βουλή

v  

[…] Δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι σαν λαός εκάναμε τα μεγαλύτερα πολιτικά σφάλματα, στις πιο κρίσιμες στιγμές της ζωής του Έθνους.

18.11.77, Ομιλία στην Αθήνα

Ο Πολιτικός Λόγος του Κωνσταντίνου Καραμανλή

(ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, 2004, σελ. 85, 88, 92)