Το φιλμ του Jim
Jarmusch, (Coffee and
Cigarettes) είναι μια συλλογή από ετερόκλητα σκετσάκια… Είναι μια ταινία
για την νευρικότητα που βιώνουν οι άνθρωποι, καπνίζοντες και μη, fan του καφέ ή
όχι, απέναντι σε στιγμές σιωπής, σε μονότονους διαλόγους, σε αμήχανες
καταστάσεις.
Με μια εντυπωσιακή πασαρέλα
από σταρ του κινηματογράφου (Bill Murray, Cate Blanchett, Alfred
Molina, Steve Coogan, Steve Buscemi) αλλά και της μουσικής (Iggy
Pop, Tom Waits, RZA, The White Stripes),
ο Jarmusch απλά αφήνει ανούσιες συζητήσεις των πρωταγωνιστών του να
γεμίσουν, και κάποιες φορές κυριολεκτικά να σκοτώσουν τον κινηματογραφικό
χρόνο.
Ένα
από αυτά τα σκετσάκια είναι αφιερωμένο στον Νίκολα Τέσλα. Ο Jack White δείχνει στην
αδερφή του Meg White το πηνίο Τέσλα του, …:
Jack: Θυμάσαι όταν είμαστε παιδιά, που είχες ένα καθρέπτη για μακιγιάζ της
Barbie;
Meg: Ναι το θυμάμαι.
Jack: Και είχε έναν φθοριούχο λαμπτήρα;
Meg: Ναι.
Jack: Ο Νίκολα
Τέσλα τον εφηύρε. Χωρίς αυτόν, δεν θα είχαμε εναλλασσόμενο ρεύμα… ραδιόφωνο,
τηλεόραση, ακτίνες Χ… μηχανές
επαγωγής, ακτίνες λέιζερ. Κανένα από αυτά δεν θα υπήρχε, αν δεν ήταν
αυτός.
Ο Τέσλα ήταν πραγματική ιδιοφυία. Αν δίναμε
περισσότερη προσοχή στις ιδέες του, ο κόσμος θα ήταν καλύτερα. Θα είχαμε
δωρεάν μαζική επικοινωνία, δωρεάν μεταφορές, δωρεάν ενέργεια για τον καθένα…
Γι’
αυτό στο τέλος του αμφισβητήθηκε. Για τη
δωρεάν ενέργεια.
Αντιλήφθηκε τη Γη ως αγωγό ακουστικής
αντήχησης.
Meg: Υπέροχη
ιδέα.
