Ο ... αυτοδοξασμός των Ελλήνων

Εντυπωσιακές διαπιστώσεις (στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάϊ) του φιλόσοφου-συγγραφέα Στέλιου Ράμφου, με αφορμή την πρόσφατη έρευνα της οργάνωσης «διαΝΕΟσις» που ίδρυσε ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος.

Με τίτλο «Τί Πιστεύουν οι Έλληνες», η έρευνα παρουσιάζει τις απαντήσεις 2.500 ερωτηθέντων Ελλήνων σε 69 ερωτήματα πάνω σε πέντε θεματικές ενότητες και έγινε με την συνεργασία του καθηγητή Συγκριτικής Πολιτικής κ. Γερ. Μοσχονά. Η έρευνα φέρνει στο προσκήνιο αξιοσημείωτες αντινομίες, με μάλλον δυσάρεστο χαρακτήρα για το μέλλον αυτής της χώρας.

Διότι, όταν ένας λαός σε ποσοστό 90% αυτοθαυμάζεται και το 60% πιστεύει ότι η Ευρώπη βγήκε κερδισμένη από την ένταξή μας στους κόλπους της σημερινής Ένωσης, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

Στέλιος Ράμφος: Εκείνο που εγώ θα προσπαθήσω να διαβάσω στα στοιχεία σας, δεν είναι μόνο ακριβώς τα στοιχεία αλλά, ποιές νοοτροπίες και ψυχολογίες, βρίσκονται πίσω απ τις απαντήσεις. Τι είναι εκείνο που τους κάνει με συντριπτικά ποσοστά, να επιδίδονται σε ένα αυτοδοξασμό τρομερό. […]

Πως το εννοώ. Αισθάνονται άσχημα, και θ’ αρχίσω απ αυτό να ξετυλίγω το σκεπτικό μου διότι πιστεύω ότι πίσω από τις ελληνικές νοοτροπίες και συμπεριφορές κρύβεται κάτι το οποίο δεν έχουμε προσέξει καλά. Δηλαδή μόνο ένας τραυματικά ανεκπλήρωτος εαυτός έχει ανάγκη να δοξάζει τόσο πολύ τον εαυτό του. Μόνο ένας άνθρωπος που αισθάνεται κάπου ότι είναι προβληματικός, για να κρατήσει τον εαυτό του αρχίζει και λέει πολλά υπέρ, για αυτόν. […]

Πως έχει προκύψει, τι είναι αυτό το τραύμα; Ότι ακόμη δεν έχουμε μεγαλώσει, ότι ακόμη βρισκόμαστε σε μια νηπιακή κατάσταση την ώρα που οι περιστάσεις και η ιστορία απαιτούν μια ενηλικίωση. Η αίσθηση της ανεπάρκειας αυτής, το συνεχές καρπάζωμα επί αιώνες, έχει δημιουργήσει μια ψυχική ανάγκη αντιδράσεως τέτοια, η οποία οδηγεί σε μία πλασματική αυτοεκπλήρωση μέσα από τον αυτοθαυμασμό. Δηλαδή ένας λαός και ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να εκπληρωθεί, δηλαδή, όπως ένα παιδί μικρό που νοιώθει να μην μπορεί να μεγαλώσει, και που αυτό το πράγμα τραυματικά σε μεγαλύτερες ηλικίες μπορεί να εκφραστεί με κατάθλιψη ή με τέτοιου είδους αυτοϋποτιμητικές συμπεριφορές, είναι μοιραίο για να εξισορροπήσει τα πράγματα να καταφεύγει σ’ ένα δικό του, το οποίο με τη σειρά του είναι εκείνο που τροφοδοτεί το λαϊκισμό. […]

[…] γιατί είμαστε απολύτως ανασφαλής λαός.

[…] Πάντα όποτε παραπέμπουμε σε συνομωσίες και σε Αρχαίους είναι για να μην πούμε εμείς τι κάνουμε. […]

Πηγές: Εuro2day, και steliosramfos wordpress.